Zapłodnienie in vitro metodą ICSI polega na wprowadzeniu plemnika bezpośrednio do cytoplazmy komórki jajowej. Procedura przeprowadzana jest w warunkach laboratoryjnych.
Inseminacja jest najprostszą techniką wspomaganego rozrodu. Lekarz proponuje tę metodę, gdy podstawowe terapie leczenia niepłodności nie przynoszą efektu, w tym leczenie farmakologiczne czy też zabiegowe.
Para dotknięta problemami z płodnością, które od dłuższego czasu nie pozwalają na realizację marzeń o rodzicielstwie, obarczona jest bardzo dużym stresem i poczuciem niesprawiedliwości. Ciągły brak upragnionych dwóch kresek na teście ciążowym, powoduje także smutek, frustrację, zagubienie, a nawet złość. Oczywiście, są to naturalne reakcje, kiedy posiadanie potomstwa znacząco odwleka się w czasie. Po tym, jak emocje opadają, rozpoczyna się etap szukania pomocy, czyli wyboru najlepszego specjalisty leczenia niepłodności. Jak zatem znaleźć lekarza, który doprowadzi do uzyskania ciąży? Czym się kierować podczas podejmowania tej bardzo ważnej decyzji?
Niepłodność i bezpłodność to dwa podobne do siebie terminy, często stosowane zamiennie w języku potocznym. Jest to jednak błąd, ponieważ, choć oba dotyczą problemów z poczęciem dziecka przez parę, bezpłodność, w przeciwieństwie do niepłodności, jest stanem nieuleczalnym.
Niektóre pary bezskutecznie starające się o dziecko uzyskują diagnozę niepłodność idiopatyczna, co oznacza niepłodność niewiadomego pochodzenia. Zdarza się bowiem, że mimo prawidłowych badań, zdrowej diety i braku znaczących problemów zdrowotnych u obojga partnerów, długotrwałe starania o ciążę nie przynoszą efektu, a przyczyna takiego stanu pozostaje nieznana. Szacuje się, że problem ten dotyczy 20-30% par leczonych z powodu niepłodności.
Z niepłodnością pierwotną mamy do czynienia w sytuacji, gdy osoba, która nie posiada jeszcze dzieci, mimo starań, przez rok regularnego współżycia, nie może uzyskać ciąży. Problem ten dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Niepłodność pierwotna może wynikać z wielu przyczyn, niekiedy także trudno jednoznacznie wskazać powód, który uniemożliwia parze cieszyć się narodzinami dziecka.
Z niepłodnością wtórną mamy do czynienia w sytuacji, gdy para posiadająca już dziecko doświadcza trudności w uzyskaniu kolejnej ciąży. Nie jest to problem rzadki. Szacuje się, że niepłodność wtórna dotyka nawet ok. 20 proc. par leczących się z powodu niepłodności, które bez pomocy specjalisty nie mogą doczekać się rodzeństwa dla swojego dziecka.
Około 80% kobiet spodziewających się dziecka doświadcza porannych mdłości, nudności i wymiotów związanych z ciążą. Jednak w przypadku 0,2-2% ciężarnych dolegliwości te mają ekstremalny przebieg nazwany hyperemesis gravidarum (HG), co oznacza niepowściągliwe wymioty ciężarnych. Tych dość silnych i nieprzyjemnych objawów nie należy pod żadnym względem bagatelizować, nieraz wymagają bowiem pomocy specjalisty, a czasem nawet hospitalizacji.
Niedomoga lutealna, czyli niewydolność ciałka żółtego, to zaburzenie, w efekcie którego w organizmie kobiety występuje niedobór progesteronu. Jest to hormon niezbędny do uzyskania ciąży i jej prawidłowego rozwoju. Zbyt niski poziom progesteronu, a także za krótki okres jego wydzielania przez ciałko żółte, może prowadzić do niepłodności lub nawracających poronień.
Niska rezerwa jajnikowa to problem, który może spotkać nawet młode kobiety. Niejednokrotnie z jej powodu pary, które nie mogą uzyskać ciąży, zgłaszają się do kliniki leczenia niepłodności, by tu uzyskać specjalistyczną pomoc. Każda kobieta w chwili narodzin posiada już określoną rezerwą jajnikową, która obniża się wraz z wiekiem, co ma znaczny wpływ na płodność. Tym samy im wcześniej kobiety decydują się na macierzyństwo, tym mają większe szanse na udane zapłodnienie. Czasem zdarza się, że pula pęcherzyków jajnikowych wyczerpuje się zdecydowanie szybciej, przez co trzydziestolatki, a nawet dwudziestolatki, mogą już mieć trudności z poczęciem dziecka. Dlatego tak ważne jest, by kobiety, planujące w przyszłości zostać mamami, sprawdzały również swoją rezerwę jajnikową.
Testosteron jest podstawowym hormonem androgennym obecnym nie tylko w organizmie mężczyzn. W niewielkim stężeniu występuje u kobiet, wpływa na prawidłowe funkcjonowanie jajników, poziom libido, jak również wytrzymałość kości.
