Choroby weneryczne – rodzaje
- Choroby weneryczne to choroby przenoszone drogą płciową wywoływane przez bakterie, wirusy, a także pasożyty. Część z nich jest transmitowana wyłącznie poprzez kontakty seksualne odbywające się bez zabezpieczenia. Niektóre natomiast rozprzestrzeniają się również w drodze kontaktu przez skórę z osobą zarażoną np. opryszczka czy wirus HPV. Większość chorób wenerycznych dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety, ale w wielu przypadkach problemy zdrowotne, które powodują, są znacznie poważniejsze dla płci żeńskiej a w szczególności dla ciężarnych, ponieważ stanowią także zagrożenie dla dziecka – tłumaczy dr n. med. Izabela Nowak, ginekolog-położnik, specjalistka ds. leczenia niepłodności z Kliniki Bocian w Szczecinie.
Najczęściej występujące choroby weneryczne
- Chlamydia – jest powszechną chorobą przenoszoną drogą płciową wywołaną przez bakterie zwane Chlamydia trachomatis. Największe ryzyko zarażenia występuje podczas seksu oralnego, pochwowego lub analnego z osobą zakażoną. Najczęściej diagnozowana jest u młodych kobiet, które posiadają wielu partnerów seksualnych. Choroba często przebiega bezobjawowo lub objawy pojawia się dopiero po kilku tygodniach od zakażenia. Z tego powodu jest często bagatelizowana. Najczęściej występuje zapalenia cewki moczowej, natomiast nieleczona infekcja może prowadzić do zapalenia narządów miednicy mniejszej (PID), która przyczynia się do poważnych problemów zdrowotnych, w tym przewlekłego bólu w miednicy, zrostów w miednicy mniejszej, a także zrostów w jajowodach, które zwiększają ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej. Zakażenie może więc wpływać negatywnie na płodność. Chlamydia u kobiet w ciąży zwiększa ryzyko przeniesienia choroby na dziecko oraz wystąpienia u niego zapalenia płuc i infekcji oczu, może prowadzić również do poronienia, czy porodu przedwczesnego. W przypadku mężczyzn chlamydia może wpłynąć na jakość nasienia, przyczyniając się do niepłodności. Należy pamiętać, że Chlamydia niejednokrotnie współwystępuje z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, takimi jak kiła, rzeżączka, czy HIV.
- Rzeżączka – jest zakażeniem bakteryjnym dotykającym zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Łatwo przenosi się podczas stosunku pochwowego, może być również przenoszona podczas seksu analnego lub oralnego. Zazwyczaj atakuje okolice narządów płciowych, jamę ustną, spojówki lub odbyt. Kobiety chore na rzeżączkę często w początkowej fazie nie mają żadnych objawów lub są one łagodne. Dopiero w późniejszym okresie wzrasta ryzyko pojawienia się krwawień między miesiączkami, bólu przy oddawaniu moczu, bólu podbrzusza, ropnych upławów. U większości mężczyzn choroba objawia się za pomocą uczucia pieczenia oraz bólu podczas oddawania moczu oraz pojawienia się ropnej wydzieliny z cewki moczowej oraz z penisa. Choroba może prowadzić do uszkodzenia najądrza i uniemożliwić przedostanie się plemników z jąder do ejakulatu. Nieleczona rzeżączka również powoduje chorobę zapalną narządów miednicy mniejszej (PID).
- Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) – to grupa spokrewnionych ze sobą wirusów, które rozprzestrzeniają się poprzez kontakt seksualny z osobą zakażoną lub na drodze kontaktów skórnych. Istnieją dwa rodzaje wirusów HPV - niskiego ryzyka (niskoonkogenne), powodują pojawianie się brodawek wokół narządów płciowych, odbytu, jamy ustnej, gardła lub innych części ciała, a także wysokiego ryzyka (wysokoonkogenne), które mogą doprowadzić do wystąpienia nowotworów wpływających negatywnie na płodność takich jak rak szyjki macicy, rak odbytu, rak sromu, rak pochwy i rak prącia.
- Opryszczka narządów płciowych – jest wywoływana przez wirus opryszczki pospolitej typu 2 (HSV-2). Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt seksualny lub rzadziej przez używanie przedmiotów osobistych osoby zakażonej. Jej objawy obejmują zmiany skórne w postaci bolesnych pęcherzyków oraz owrzodzeń zlokalizowanych na narządach płciowych. Może pojawić się również uczucie pieczenia przy oddawaniu moczu oraz upławy z dróg rodnych. Wirus HSV może być przeniesiony na dziecko podczas porodu, dlatego w przypadku zakażonej kobiety w ciąży zaleca się poród metodą cięcia cesarskiego.
- Kiła – jest wywoływana przez bakterie, które również mogą być przenoszone z matki na płód w czasie ciąży. W takiej sytuacji istnieje duże ryzyko, że po urodzeniu dziecka pojawią się problemy zdrowotne. Choroba może również powodować poronienia i martwe urodzenia. Wczesne stadium kiły prowadzi do wystąpienia pojedynczego owrzodzenia i powiększenia okolicznych węzłów chłonnych. Nieleczona infekcja przyczynia się do tzw. osutki , czyli wykwitów skórnych na tułowiu, dłoniach i stopach oraz w okolicy narządów płciowych. W późniejszym etapie może uszkodzić układ nerwowy, sercowo-naczyniowy narząd wzroku, a nawet doprowadzić do śmierci.
- Mycoplasma genitalium – jest rodzajem bakterii, która jest przenoszona drogą płciową. U kobiet może powodować upławy z pochwy, krwawienia międzymiesiączkowe, ból podczas stosunku, zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy, zapalenie miednicy, a także może zwiększać ryzyko niepłodności. U większości mężczyzn zakażenie nie powoduje żadnych objawów. U niektórych pojawia się bolesne oddawanie moczu i wydzielina z penisa.
- HIV/ AIDS – ludzki wirus niedoboru odporności, rodzaj wirusa, który prowadzi do upośledzenia układu odpornościowego poprzez niszczenie białych krwinek mających za zadanie pomagać organizmowi w zwalczaniu infekcji. HIV rozprzestrzenia się poprzez kontakt z zakażoną krwią, nasieniem, wydzieliną z pochwy oraz z ludzkim mlekiem. Do czynników ryzyka zalicza się: stosunek seksualny bez zabezpieczenia z zakażonym i nieleczonym partnerem, wspólne używanie igieł do narkotyków przez osoby uzależnione, skaleczenie ostrym przedmiotem zanieczyszczonym krwią osoby chorej. Zakażenie może zostać przeniesione z matki na dziecko podczas ciąży, porodu oraz podczas karmienia piersią. Jeśli HIV nie jest leczony, może przerodzić się w zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS), podczas którego wirus całkowicie osłabia układ odpornościowy organizmu. Może powodować poważne uszkodzenia w postaci chorób płuc, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, chorób nowotworowych oraz śmierć.
Choroby weneryczne – leczenie
- Choroby weneryczne spowodowane bakteriami takimi jak chlamydia, mycoplasma genitalium, kiła, rzeżączka mogą być leczone antybiotykami. Aby zdiagnozować chorobę u kobiet i mężczyzn, należy zrobić badania laboratoryjne z krwi oraz wykonać wymaz z cewki moczowej, czy dodatkowo wymaz z kanału szyjki macicy w przypadku kobiet . Choroby wywoływane przez wirusy jak opryszczka narządów płciowych, HPV i HIV muszą być leczone za pomocą określonych leków, które sprzyjają łagodzeniu objawów i zmniejszą ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji. W przypadku wirusa HPV istnieją szczepionki, które mogą chronić przed jego kilkoma typami – wyjaśnia dr n. med. Izabela Nowak, ginekolog-położnik, specjalistka ds. leczenia niepłodności z Kliniki Bocian w Szczecinie.
Trzeba pamiętać, że u osoby zakażonej wirusem HIV istnieje tzw. okres okienka serologicznego. W tym czasie infekcja toczy się w organizmie, jednak nie jest ona wykrywana podczas testu z krwi. Z tego powodu badanie należy powtórzyć po 3 miesiącach od ewentualnego momentu zakażenia. Podczas leczenia chorób wenerycznych może zostać zalecona zmiana stylu życia, np. powstrzymanie się od stosunków seksualnych do momentu zakończenia terapii.
Choroby weneryczne a in vitro
Badania na wykluczenie obecności chorób wenerycznych są wymagane przed rozpoczęciem leczenia metodą in vitro lub inseminacji. Są bardzo istotne, ponieważ niektóre choroby mogą zaburzać płodność, zwiększyć ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej, powodować komplikacje w czasie ciąży lub nawet zaszkodzić zdrowiu dziecka. W niektórych przypadkach konieczne może być także poddanie się badaniom przez partnera, aby nie doszło do przeniesienia zakażenie w trakcie zapłodnienia. Z tego powodu w celu dokładnej diagnostyki zaleca się badania przesiewowe, które można wykonać na miejscu w każdej placówce Kliniki Bocian. Pewne choroby mogą być też wykryte podczas badania fizykalnego, badania krwi lub poprzez badanie wymazu pobranego z pochwy, penisa lub odbytu. Informacje na temat cen badań znajdują się w naszym cenniku.
Choroby weneryczne – zapobieganie
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania chorobom wenerycznym jest powstrzymanie się od uprawiania stosunku płciowego bez odpowiedniego zabezpieczenia. Prawidłowe stosowanie lateksowych prezerwatyw może zmniejszyć prawdopodobieństwo zarażenia się chorobą. Należy też zawsze unikać kontaktów seksualnych z osobami wykazującymi objawy takie jak wysypka, owrzodzenia narządów płciowych lub upławy. Ryzyko zakażenia obniża posiadanie stałego partnera i unikanie seksu z przypadkowymi osobami.
Źródła:
